Over spiegelbijeenkomsten:
- Mul, M. en Witman, Y. Spiegelbijeenkomsten een methode voor feedback van patiënten. Tweede herziene druk. Amsterdam: AMC 2009. Dit boek met CD-rom met o.a. voorbeeldbrieven is te bestellen bij: info@mulspiegelbijeenkomsten.nl. Kosten: 15,00 euro excl. verzendkosten.
- Van Gils M. et al. Spiegelbijeenkomsten in de Rechtspraak: organisatie, commentaren en verwerking van feedback. Montaigne Centrum voor rechtsstaat en rechtspleging/ Raad voor de rechtspraak. 2019. Gepubliceerd op rechtspraak.nl.
Artikelen:
- Grol S, Molleman G, Schers H. Mirror meetings with frail older people and multidisciplinary primary care teams: Process and impact analysis. Health Expect. 2019;00:1–10.
- Miedema J. et al. Feedback uit de relevante buitenwereld. Spiegelbijeenkomsten, de stand van zaken na vijf jaar. Trema november 2015, p. 315-20.
- Sprengers, M. e.a. Coassistent houdt opleiders spiegel voor. Medisch Contact 2014: 386-388.
- Mul, M. Een spiegelbijeenkomst in de zorg. Zin in Zorg 2013: 15: 12. 4.
- Ellerbroek, R. Spiegelbijeenkomsten hebben grote impact bij rechtbank Rotterdam. Trema 2010; Special Nr 1: 423-5.
- Melissen, W.A.H. e.a. Spiegelbijeenkomsten, een vorm van burgerbetrokkenheid bij de rechtspraak. NSOB; 11 november 2009.
- Wit, F de, Mul, M. en Bal, R. Leren van patiënten. Spiegelbijeenkomsten leveren zorgverleners nuttige feedback. Medisch Contact 2008; 63: 990-3
- Feijter, C. de. Het ontdekken van blinde vlekken in de zorg. Spiegelbijeenkomsten als input voor patiëntgerichtheid. Huisarts in praktijk 2007: 30-31.
- Feijter, C. de. “Open luisteren en nieuwsgierig zijn”. Eerste ervaringen met spiegelbijeenkomsten. Huisarts in praktijk 2007: 32-33.
- Witman,Y. Op spreekuur bij de patiënt. Patiënten houden artsen een spiegel voor. Medisch Contact 2001; 56: nr. 19.
- Krol. L.J., Leeuw R. de en Wilde, T.W. Luisteren naar de consument van gezondheidszorg. Ned Tijdschr Geneesk 1980; 124: 1585-93.
Boekentips algemeen:
- Je luistert niet – Kate Murphy (EAN 9789038805696)
Social media hebben iedereen een virtuele megafoon in handen gegeven om elke gedachte te kunnen rondbazuinen, plus de middelen om elke tegengestelde mening weg te filteren. Mensen vinden iemand die opbelt opdringerig en negeren voicemails, want ze appen of sms’en liever, het liefst woordloze emoji’s. Voor zover mensen al ergens naar luisteren, doen ze dat waarschijnlijk via een hoofdtelefoon of oortjes, want dan kunnen ze lekker veilig in hun eigenhandig geschapen geluidsbubbel blijven zitten, de soundtrack bij de film van hun ommuurde leven.
Wanneer heb je voor het laatst naar iemand geluisterd? Echt geluisterd, zonder alvast na te denken over je antwoord, naar je telefoon te kijken of in gedachten al bezig te zijn met het formuleren van een ongevraagde oplossing? Het moderne leven is luidruchtig en hectisch en technologie zorgt voor constante afleiding. We luisteren selectief – zelfs naar degenen van wie we het meest houden, we zijn bang geworden voor de standpunten van anderen en voor stilte. En dat maakt ons eenzamer, geïsoleerder en minder tolerant dan ooit tevoren.
In Je luistert niet beschrijft New York Times-auteur Kate Murphy hoe en waarom we tekortschieten in onze moderne manier van communiceren. Op basis van uitvoerig onderzoek en talloze gesprekken – met priesters tot CIA-agenten, radio-producers, barmannen en haar overgroottante, laat Murphy zien dat goed luisteren in dit tijdperk van technologie en politieke verdeeldheid belangrijker en moeilijker is dan ooit. Ze leert ons de kunst van het luisteren.
- Tellen en vertellen – Hans Reijnders en Lydia Helwig Nazarowa (EAN 9789463712408)
Narratieve verantwoording geniet in de discussie over kwaliteit van zorg een steeds bredere belangstelling. Verhalen spreken meer tot de verbeelding dan cijfers. Vaak wordt daarom een ‘complementaire’ aanpak bepleit: naast ‘tellen’ ook ‘vertellen’ om een goed zicht te krijgen op de dagelijkse zorgpraktijk. Maar er is ook sprake van verlegenheid met het onderwerp. Verhalen over wat mensen in de zorg ervaren, lopen uiteen. Niet alleen binnen een zorginstelling, zelfs op een afdeling; verhalen van professionals verschillen van verhalen van cliënten en die verschillen weer van verhalen van mantelzorgers. Wat kunnen we in het verantwoorden van zorgkwaliteit met verhalen die niet overeenkomen en elkaar soms tegenspreken? En wat betekent ‘verantwoorden’ in dat verband? In dit boek worden de mogelijkheden onderzocht aan de hand van een concrete zorgpraktijk: de zorg voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel (NAH). Hans Reinders en Lydia Helwig Nazarowa zijn pioniers in het zoeken naar andere wegen in het werken aan zorgkwaliteit. Hierover verscheen bij Gompel & Svacina in 2019 de uitgave Kwaliteit als ervaring. Ook in dit boek geldt ontwikkeling van kwaliteit als een leerproces dat het reflexieve vermogen van zorginstellingen en hun medewerkers aanspreekt. Hans Reinders is emeritus hoogleraar ethiek aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Over het onderwerp kwaliteit publiceerde hij onder meer Eilandbestaan (2013), De andere mogelijkheid (2014) en Kwaliteit als ervaring (2019). Samen met Lydia Helwig Nazarowa is hij verantwoordelijk voor Beelden van kwaliteit, een narratieve methode voor kwaliteitsonderzoek. Lydia Helwig Nazarowa, organisatiepsycholoog en antropoloog, werkte, na haar functie als bestuurder in verschillende zorgorganisaties, samen met Hans Reinders aan een kwalitatieve aanpak van kwaliteitsonderzoek in de langdurige zorg. Sinds 2015 richt zij zich voornamelijk op de procesmatige borging van Beelden van Kwaliteit door coaching en training van opleiders en onderzoekers in deelnemende zorgorganisaties.